Όταν μπήκαμε για έλεγχο στα σύνορα της δημοκρατίας της βόρειας Μακεδονίας , είχαμε ήδη αποφασίσει πως θα κάνουμε μια στάση σε κάποιο μαγαζί πάνω στο δρόμο για φαγητό. Δεν θέλαμε κάτι σε κλασικό fast-food με σάντουιτς κλπ , καθώς σίγουρα θέλαμε να φάμε roštilj !
Αφού μας κάνανε τον απαραίτητο έλεγχο (δηλαδή κοίταξαν μόνο ταυτότητες και διαβατήρια ) ρωτήσαμε τον ελεγκτή που θα μπορούσαμε να φάμε και μας πρότεινε το restoran Eleni στην Γευγελή .
Ποτέ ως τώρα δεν είχαμε κάνει στάση εκτός για να βάλουμε βενζίνη (είναι πολύ φτηνή καθημερινά ο κόσμος περνά τα σύνορα μόνο και μόνο για να γεμίσει βενζίνη ) όποτε θα ήταν κάτι καινούργιο για εμένα να δω μια άλλη πόλη σε μια χώρα που έχω περάσει πολλές φορές αλλά δεν έχω σταματήσει. 
Περνώντας τα σύνορα ,κάτι που μεν το έχω ξανά γράψει σε παλαιότερα ποστ αλλά πάντα αξίζει να το αναφέρω, βλέπεις τα πάντα γραμμένα στα Ελληνικά . Πολλά και μεγάλα καζίνο καθώς και ξενοδοχεία ,βρίσκονται αμέσως μόλις μπεις στην χώρα . Παρά πολλοί ταξιδεύουν για να πάνε να παίξουν στο καζίνο, ακόμα και εκδρομές με λεωφορείο οργανώνονται και έρχονται οι Έλληνες για να παίξουν .
Ένα άλλο που θα παρατηρήσεις ,στα ελληνικά φυσικά , είναι οι τεράστιες ταμπέλες που διαφημίζουν οδοντιάτρους . Αρκετοί Έλληνες λοιπόν έρχονται έχω για να φτιάξουν τα δόντια σου , καθώς στοιχίζει πολύ λιγότερο από ότι στην Ελλάδα.
Έτσι τα πάντα είναι γραμμένα στα Ελληνικά και όπως διαπίστωσα στην πόλη της Γευγελή μετά , μιλάνε και Ελληνικά .
Και αν και μέχρι πριν δυο χρόνια πρώτου περάσεις τα σύνορα των Ευζώνων , το κινητό άλλαζε πάροχο και είχες πλέον κάποια εταιρια από την δημοκρατία της βόρειας Μακεδονίας, πλέον μέχρι και να στρίψεις από εθνική για Γευγελή , εξακολουθείς να έχεις τον Ελληνικό πάροχο .
Βλέπεις λοιπόν αυτή την ταμπέλα που σε κατατοπίζει που να στρίψεις για να πας στην Γευγελή (η αλλιώς Gevgelija ) και μέσα το πολύ σε 10′ είσαι στην πόλη .
Το πρώτο που θα δεις είναι παρά μα παρά πολλές πίνακες για οδοντιατρικές κλινικές που όπως είπα είναι γραμμένα όλα στα Ελληνικά. Πραγματικά σε κάνει να νιώθεις ότι είσαι Ελλάδα και όχι στην δημοκρατία της βόρειας Μακεδονίας .
Πολλά αυτοκίνητα με Ελληνικές πινακίδες παντού και ακόμα και στο ράδιο θα βρεις σταθμούς με Ελληνική μουσική .
Ρωτήσαμε κανα δυο περαστικούς που μπορούμε να βρούμε το restoran Eleni (το γράφω ακριβώς όπως το γράφουν και όχι στα αγγλικα για να μην παρεξηγηθώ για ορθογραφικό λάθος …) και πιστέψτε με το ξέρουν όλοι ! Δεν πίστευα πως εάν ρωτήσουμε θα γνωρίσουν αλλά τελικά είναι ένα αρκετά γνωστό εστιατόριο .
Στο σημείο που βρίσκεται έχει γενικά παρά πολλά μέρη για να φας αλλά σαν ομορφιά ας ξεκινήσω πρώτα , το Restoran Eleni ήταν το πιο περιποιημένο .
Βρίσκεις γενικά εύκολα να σταθμεύσεις το αυτοκίνητο σου επι του δρόμου αν και μερικά αλλά εστιατόρια έχουν δικό τους χώρο στάθμευσης για τους πελάτες τους .
Μπαίνοντας στο εστιατόριο το ερωτεύεσαι με την πρώτη μάτια . Πολύ όμορφος χώρος με ένα τζάκι που σε κάνει να θες να καθίσεις δίπλα του .
Μέσα υπήρχαν ήδη πελάτες και φυσικά η μια παρέα ήταν Έλληνες .
Καθήσαμε σε ένα τραπέζι δίπλα στο παράθυρο να βλέπουμε έξω , και ο σερβιτόρος ήρθε να πάρει παραγγελία . Εάν δεν μιλάς την γλώσσα δεν υπάρχει λόγως ανησυχίας καθώς μιλάνε φυσικά και Ελληνικά . Εμείς επειδή γνωρίζουμε την γλώσσα μιλήσαμε κανονικά στα Σερβικά .
Τα τραπέζια είναι πολύ όμορφα στρωμένα και ο σερβιτόρος σου γεμίζει το ποτήρι ακόμα και με το νερό . Γενικά η περιποίηση είναι πολύ ωραία και φυσικά , πολύ σημαντικό , στο κατάστημα υπάρχει χώρος για καπνίζοντες και μη (εμείς επιλέξαμε για μη καπνίζοντες ) και wifi (ζητάς από τον σερβιτόρο τον κωδικό )
Παραγγείλαμε λοιπόν κλασικά , pljeskavica (πλιεσκαβιτσα ) και ćevap (Τσεβαπ ) σαλάτα (μια δίκη τους πρόταση με ανάμεικτη σαλάτα) τυρί και πατάτες τηγανίτες .
Την σαλάτα κυριολεκτικά την αγάπησα , επίσης και το τυρί τύπου φέτα , ήταν φανταστικό !
Και μετά ήρθαν τα υπόλοιπα …..
Το ψωμί που φέρνουν είναι αυτό που χρησιμοποιείς όταν τρως την pljeskavica σε σάντουιτς , κομμένο σε φέτες και ψημένο .
(Στην παρακάτω φωτογραφία μπορείς να βρεις τα στοιχεία του εστιατορίου σε περίπτωση που θες να το επισκεφτείς )
Καθήσαμε περίπου στο ώρες , φάγαμε ξεκουραστικαμε από το ταξίδι , πήραμε ενέργεια και αφού πληρώσαμε (περίπου στα 30€) Ξεκινήσαμε το ταξίδι μας προς την Σερβία και την διανυκτέρευση μας στο Prokuplje !
Αυτό που παρατήρησα είναι πως ξεκίνησαν το παράδειγμα των Ελλήνων … πρόσθεσαν νέα διόδια και εκεί που συνολικά ήταν δυο , πλέον είναι πέντε (το ένα το κατασκευάζουν όποτε δεν λειτουργεί ακόμα )
Στα διόδια μπορείς είτε να πληρώσεις με το τοπικό νόμισμα είτε φυσικά με ευρώ. έχουν τις ταμπέλες όπου η τιμή αναγράφεται και στα δυο νομίσματα .
Αξίζει να σημειώσω πως ο δρόμος έχει φτιαχτεί και έχει δωθεί για κυκλοφορία και πλέον δνε περνάς εκείνο το απαίσιο κατ εμε μέρος , όπου ναι μεν η θέα του σου έκοβε την ανάσα καθώς περνούσε ο ποταμός από κάτω (Vardar εάν δεν κάνω λάθος ) όμως η διαδρομή σου έκοβε και εκείνη την ανάσα καθώς το κάθε ρεύμα κυκλοφορίας είχε από μια λωρίδα μόνο , ο δρόμος κυριολεκτικά ήταν από την μια βουνό από την άλλη γκρεμός και απλά κάθε φορά δεν μπορούσα να κοιτάζω μέχρι να φύγουμε από εκεί .
Όλα αυτά είναι παρελθόν δεν τα βλέπεις καν και το μόνο αρνητικό είναι ότι μετά από αυτό τον δρόμο περνάς ξανά στην εθνική καινούργια μεν αλλά παλαιά σε σύγκριση με τον ολοκαίνουργια , όπου σε πολλά σημεία της έχει είτε λακούβες είτε σαν βουναλάκια που έχουν γίνει εξαιτίας των φορτηγών .
Επίσης η εθνική οδός δεν λέγεται πλέον Μεγάλου Αλεξάνδρου αλλά εθνική οδός φιλίας (friendship όπως συγκεκριμένα γράφει ) και φτάνοντας Σκοπιά όπου βλέπεις από τον δρόμο το αεροδρόμιο , έχει αφαιρεθεί η ταμπέλα μεν «αεροδρόμιο Μεγάλου Αλεξάνδρου » αλλά ναι το αεροδρόμιο ακόμα το ονομάζουν έτσι . Το άκουσα στο ραδιόφωνο και το είδα γραμμένο σε κάποιο ξενοδοχείο που εξηγούσε ποιο είναι το κοντινό αεροδρόμιο . Με λίγα λόγια η ταμπέλα λείπει ναι αλλά έτσι ονομάζεται ακόμα .
Και μιας και ανέφερα το ράδιο , περίπου ως τα σύνορα ακόμα μπορείς να βρεις σταθμό με Ελληνική μουσική εάν σε ενδιαφέρει . Επίσης πρώτου περάσεις τα σύνορα υπάρχει ταμπέλα που μπορείς να στρίψεις για να πας εκτός από Σκοπιά , Οχριδα (πολύ δημοφιλής προορισμός ) ή Πριστινα – Κόσοβο αλλιώς συνεχίζει ευθεία για Βελιγράδι .
Τα σύνορα τα περάσαμε εύκολα ! Δεν υπήρχε κανείς να μας ελέγξει να βγαίνουμε ενώ αντίθετα σε όσους έμπαιναν από την άλλη μεριά γινόταν χαμός και πολύ μεγάλη ουρά αυτοκινήτων . (Ελπίζω να μην γίνει το ίδιο όταν γυρνάμε εμείς )
Μπήκαμε στα σύνορα της Σερβίας , αχ ανακούφιση πως είσαι πιο κοντά , αν και το Βελιγράδι απέχει όσες ώρες κάναμε από Χαλκίδα ως εκεί , αλλά και πάλι νιώθεις λίγο πιο κοντά !
Επόμενη στάση Prokuplje (Προκουπλιε )
Κάπου εδώ θα κλείσω το σημερινό ποστ , που είναι και τελευταίο για το 2019 .
Για όσους ασχολούνται με τα κοινωνικά δίκτυα , πλέον μπορείτε να βρείτε τον επίσημο λογαριασμό του blog στο Instagram @belgradeserbiablog , πατήστε ΕΔΩ όπου θα δείτε φωτογραφίες αλλά και stories από το ταξίδι μέρη που μπορείτε να επισκέφτηκε , για φαγητό , ποτό , αγορές κλπ
Την επίσημη σελίδα στο Facebook :
Belgrade Serbia Blog Official , πατήστε ΕΔΩ
Και φυσικά πολύ σημαντικό , το επίσημου γκρουπ στο Facebook που υπάρχει εδώ και πολλά χρόνια και έχει βοηθήσει πολύ κόσμο με ότι χρειάζεται σε ότι αφορά την Σερβία :
ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΗΝ ΣΕΡΒΙΑ , πατήστε ΕΔΩ
Να είστε καλά και να περνάτε πάντα καλά
Ευη Καμπούρη
Όταν ξεκινάμε το ταξίδι συνήθως ξανά γεμίζουμε βενζίνη περνώντας τα σύνορα της Ελλάδας . Αυτή την φορά κάτι οι στάσεις που κάναμε σε διαφορά μέρη κλπ κάτι που πήγαμε σε μέρη εκτός διαδρομής για επίσκεψη ,μας έβαλε σήμα για την ρεζέρβα όταν πλέον ήμασταν στην ευθεία για τα σύνορα . Βέβαια είχαμε αρκετά χιλιόμετρα ακόμα και δεν ήταν και σίγουρο εάν θα φτάναμε για να γεμίσουμε αφού περάσουμε . Ευτυχώς συναντάς πλέον βενζινάδικα δυο και μπορείς να βάλεις λίγο μέχρι να περάσεις .
